نزدیکی‌های اذان ظهر بود، بچه‌ها که از در وارد شدند،دیدند «اسماء» نشسته و مثل ابر باران گریه می‌کند! در همان نگاه اول، دنیایی از غم بر دلشان آوار شد.
تاریخ انتشار :جمعه ۲۶ آذر ۱۴۰۰ ساعت ۱۲:۱۳
۱
روضه مکتوب برای مادر
سید مهدی سیدی
نزدیکی‌های اذان ظهر بود، بچه‌ها که از در وارد شدند،دیدند «اسماء» نشسته و مثل ابر باران گریه می‌کند! در همان نگاه اول، دنیایی از غم بر دلشان آوار شد.
- اسماء! مادرِ ما هیچگاه این موقع از روز نمی‌خوابید!
گفت: آری عزیزانم! اما اینبار برای همیشه خوابیده است؛ فاطمه (سلام‌‌الله‌علیها) از دنیا رفته!
طفلان علی (سلام‌الله‌علیه) گریه کردند و خودشان را به پیکر مادر رساندند.
یکی خودش را به صورت مادر چسباند و ضجه زد:
- مادر! اگر با «حسن» حرفی نزنی، فرزندت جان می‌دهد!
دیگری خودش را به پاهای مادر رساند و گفت:
- مادر! من «حسین» تو هستم، چرا بر سر من دست نوازش نمی‌کشی؟
در میان ناله‌های یتیمانه‌شان، ضجه می‌زدند و می‌گفتند: کَلِمینی یا اماه! «مادر با ما حرف بزن!»
- بچه‌ها یکی‌تان برود در این حادثه بابا را خبر کند!
سریع خودشان را به مسجد پیامبر (صلی‌الله علیه‌وآله) رساندند در حالیکه علی برای نماز ظهر آماده می‌شد.
- بابا! بیا که مادرمان از دنیا رفت!
تا علی گریه بچه‌ها را دید و این مهیب‌ترین خبر عالم را شنید، از صورت بر زمین افتاد!
و تا برسد به خانه – همان خانه‌ای که درش را سوزاندند - هی خطاب می‌کرد:
یا زهرا! یا زهرا! ...
mardomefarda.ir/vdci.5azct1awybc2t.html
