عده‌ای از اساس هیچ گونه ترتیبات و سازوکاری را برای اکران فیلم قائل نیستند و همه چیز را در گروی توافق سینمادار و تهیه‌کننده می‌دانند. صاحبان این عقیده بی توجه به واقعیت‌های حاکم بر نظام تولید و پخش در ایران، الگوی نظام پخش فیلم در قبل از انقلاب یا وضع حاکم بر سینماهای آمریکا و اروپا و شرق آسیا از گذشته تا حال را مفیدتر می‌دانند.
به گزارش مردم فردا،غافل از آن که در کشورهای یادشده با وجود تلویزیون‌های خصوصی الزاما همه فیلم‌ها برای نمایش در سینما ساخته نمی‌شوند و فرصت عرضه در دیگر سامانه ها را دارند؛ به طوری که به دلیل فراوانی سالن‌های نمایش فیلم و تنوع ظرفیت آن‌ها، فیلمی جای فیلم دیگری را تنگ نمی‌کند. بسیاری از خطوط هواپیمایی، دریایی و ریلی و مراکز اقامتی حقوق نمایش فیلم‌ها را می‌خرند و در یک کلام زمینه گسترده‌ای برای نمایش فیلم‌ها فراهم است. در سینمای ایران کدام یک از این زمینه‌ها فراهم است؟
البته انتظار می‌رود با وجود دو مرجع صنفی و دولتی برای نظم و نسق دادن به اکران، روند اکران فیلم‌ها سرعت و آهنگ بهتری داشته باشد و با اعلام «برنامه آینده» و «به‌زودی» وقفه‌ای در نمایش فیلم‌های در نوبت اکران پدید نیاید، اما متاسفانه چنین نیست.
به عنوان مثال مدتی است اکران آنلاین فیلم‌های «جنگ جهانی سوم»، «غریب»، «خط استوا» و «بخارست» آغاز شده است و فیلم «بچه‌های توفان» مدت هاست از مدار اکران خارج شده و افت فروش «عروس خیابان فرشته» کاملا محسوس است. با این حال خروجی دو جلسه اخیر شورای صنفی نمایش موافقت با اکران تنها دو فیلم «یقه سفیدها» و «ارثیه فامیلی»بوده است! همین شورا زمان فصل بعدی اکران را به پس از تعطیلات نیمه خرداد موکول کرده است. بنابراین تا آن زمان بیش از ۶۰۰ سالن سینما در کشور باید با فیلم‌های موجود سرکنند و دم برنیاورند. این در حالی است که الگوریتم‌های تعبیه شده در سامانه سمفا برای زمان پایان نمایش یک فیلم، می‌تواند به شورای صنفی کمک کند و آن ها را در معرض کم‌کاری یا سوءتفاهم قرار ندهد. شاید این گونه برنامه‌ریزی‌ها که کمتر هوشمندانه است، باعث شده است منتقدان فلسفه وجودی دفتر و دستک‌های دایر شده برای اکران را زیر سوال ببرند و آن‌ها را به چوب لای چرخ تنزل دهند!
دریافت صفحه با کد QR